WYCIERACZKA i OLEJARKA - jaka jest różnica?
Automatyczne tłumaczenie
Dość często na forach morskich pojawia się temat z omówieniem niektórych stanowisk morskich i różnic terminologicznych w środowisku anglojęzycznym i rosyjskojęzycznym. Spróbujmy zrozumieć różnicę między pozycjami wycieraczek i olejarki.
Wiper jest pracownikiem maszynowni, a stanowisko to odpowiada „opiekunowi II klasy”. Jest to stanowisko odpowiedzialne zarówno za sprzątanie maszynowni i maszyn na statku, jak i asystowanie inżynierom zgodnie z instrukcjami statku. Nawiasem mówiąc, ta pozycja jest nie tylko w sądach. Na przykład w Stanach Zjednoczonych pracowników kolei wykonujących podobną pracę nazywano również „wycieraczkami”, a w Wielkiej Brytanii nazywano ich „sprzątaczami”.
W rzeczywistości „wycieraczka” to najmłodsza scena w maszynowni statku. Jest to w pewnym sensie praktyka zawodowa de facto przed pójściem na stanowisko olejarki. W dzisiejszych czasach stanowisko „wipera” jest wymagane do pracy na statku przez określony czas, zdobycia „morskiego doświadczenia” lub dobrej praktyki morskiej. Tak więc w marynarce handlowej Stanów Zjednoczonych, aby pracować jako „wycieraczka”, osoba musi posiadać dokument marynarza handlowego i certyfikat STCW wydany przez Straż Przybrzeżną Stanów Zjednoczonych. Zgodnie z międzynarodowymi konwencjami i umowami wszystkie wycieraczki działające na morzu na całym świecie posiadają tę samą dokumentację w swoich krajach.
Olejarka (znana również jako „olejarka”) to pracownik, którego głównym zajęciem jest obsługa maszyn. Takie stanowisko odpowiada pojęciu „opiekun I klasy”. W poprzednich epokach pozycja środków smarnych była reprezentowana w różnych gałęziach przemysłu, w tym w przemyśle morskim (morskim i handlowym), kolejowym, stalowym i wydobywczym. Obecnie takie stanowiska zostały praktycznie zlikwidowane w wyniku wprowadzenia innowacji technologicznych; smarowanie mechanizmów z reguły odbywa się bez interwencji człowieka lub przy jego minimalnym zaangażowaniu w proces. Dlatego pracownicy tej specjalności rzadko w ogóle angażują się w smarowanie.
Pojęcie pozycji „olejarki” jako odrębnej pozycji przetrwało do dziś niemal wyłącznie w żegludze handlowej. Na statku pełnomorskim „olejarka” jest jednostką roboczą działu inżynieryjnego, de facto jest młodszym pracownikiem w maszynowni statku. Olejarka jest tylko starsza niż wycieraczka. Po zebraniu wystarczającej liczby miesięcy pracy na morzu i zdobyciu wystarczającego doświadczenia olejarz może kwalifikować się do przejścia na stanowisko Inżyniera w Maszynowni, pod warunkiem ukończenia odpowiednich kursów odświeżających i uzyskania odpowiedniego certyfikat.
Jako przedstawiciel siłowni, olejarka monitoruje i konserwuje układy napędowe i inne na statku.
Olejarki zajmują się również wyposażeniem „hotelowym” na pokładzie, w tym kanalizacją, oświetleniem, klimatyzacją i instalacjami wodnymi. Do ich obowiązków należy pomoc przy przeładunku dużych ilości paliwa i powinni być przeszkoleni w zakresie gaszenia pożarów i udzielania pierwszej pomocy. Ponadto kotły ułatwiają manipulację burtami statku oraz ułatwiają inne zadania podczas pracy na morzu, zwłaszcza z urządzeniami i mechanizmami do załadunku i rozładunku oraz systemami bezpieczeństwa. Jednak funkcja bezpośredniego rozładunku ładunku jest nadzorowana przez oficerów pokładowych i załogę pokładową.
Obecnie podczas pracy na morzu nie jest wymagane ponowne wystawianie dokumentów ani zaliczanie specjalnych kursów przy przejściu z jednego stanowiska na drugie, a armatorzy będą musieli jedynie posiadać kwalifikacje mechanika do pracy w specjalności „motorniczy”.
