Otomatik çeviri
Denizcinin İş Sözleşmesi, bir denizci çalışan olarak gemideki haklarını belirleyen ve işverenle ilişkilerini düzenleyen önemli bir denizcilik belgesidir. Önceki makalelerde belirttiğimiz gibi, herhangi bir denizci böyle bir anlaşma yaparken akılda tutması gereken bazı koşullar vardır. Şimdi bunları yasal açıdan ve aynı zamanda uluslararası hukuk açısından inceleyelim. Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO), 1926'da küresel düzeyde denizcilik işletmeciliğindeki çalışma ilişkilerini düzenleme konusunu ele almaya başlamıştır. Bu inceleme sonucunda 1928'de yürürlüğe giren Denizcilerin İş Sözleşmeleri Konvansiyonu kabul edilmiştir. Bugüne kadar 57 devlet tarafından tanınmıştır. İş Sözleşmesi İlginç bir özellik, İş Sözleşmesini yapma şekline bağlı olarak denizcinin fiili işvereninin tanımlanmasındaki durumdur. Bir denizci iş sözleşmesi düzenlerken doğrudan gemi sahibi şirkete başvurursa, "çalışan-işveren" / "denizci-gemi sahibi" çalışma ilişkileri hiyerarşisi açıkça tanımlanır. Ancak, bir denizci işveren ile işe alma acenteleri (crewing) aracılığıyla anlaşma yaparsa veya yabancı bayraklı bir gemiye atanırsa, işverenin belirlenmesi konularında ve dolayısıyla yasal uyuşmazlıkların çözümünde hangi devletin kurallarının uygulanması gerektiği konusunda tutarsızlıklar ortaya çıkar. Konvansiyona göre, gemi ve üzerinde çalışan mürettebatın, geminin taşıdığı bayrağın devletinin yasal normlarıyla yönetilmesi gerektiğini belirtelim. Şimdi İş Sözleşmesinin en önemli koşullarını daha yakından inceleyelim ve denizcilerin istihdamının özelliklerini tanımlayalım: - iş sözleşmesinde denizcinin çalışmayı üstlendiği geminin veya birkaç geminin adı belirtilmelidir. Aslında bu hüküm denizcinin "çalışma yeri"ni tanımlar. Bu maddenin yalnızca tarafların karşılıklı anlaşmasıyla değiştirilebileceğini belirtelim. Aslında, birkaç geminin belirtilmesi genellikle yalnızca büyük gemi sahiplerinden mümkündür ve bu hüküm işveren-gemi sahibi için bir denizcinin bir gemiden diğerine nakil prosedürünü basitleştirir (böyle bir naklin teklif edilmesi ve denizcinin yazılı onayı ihtiyacını ortadan kaldırır); - iş sözleşmesinde denizcinin çalışacağı pozisyonu belirtilmelidir: bu, denizcinin sözde "çalışma işlevi"ni belirler. Genellikle bu pozisyon gemi ömrü boyunca değişmez. Ayrıca, bu hüküm çalışanın yetki ve yetkinlik sınırlarını belirler; - denizcilerin görevlerini yerine getirmek için gemiye çıkış tarihlerinin belirlenmesi: Konvansiyonda bunun mümkün olduğunda belirtilmesi gerektiği maddesi bulunmaktadır. Bir denizci için bu koşulun varlığı, işverenin denizdeki işe başlama şartlarına uymaması olasılığını ortadan kaldırır; - ücret miktarı: bunu detaylı olarak ele almayacağız, bu koşul her türlü iş anlaşmasında zorunludur; Repatriasyon maddesi - iş sözleşmesinde repatriasyon maddesinin varlığı: bu maddenin zorunluluğu, vicdansız işverenlerin tekrarlanan "terk etme" vakalarıyla doğrulanmıştır. Bugün Ukrayna'nın henüz "Konsolide Denizci Çalışma Konvansiyonu"nu onaylayan ülkeler arasında olmadığını belirtmekte fayda var, bu durumun sonucu olarak gemi sahipleri tarafından repatriasyon ödemelerinin nedenlerini belirleyen yasal normlar oldukça belirsizdir ve denizcileri işverenlerin ve crewing'lerin keyfiliğinden daha az koruma sağlar; - iş sözleşmesinin feshi ve sona ermesi nedenlerini tanımlayan maddenin zorunlu varlığı: Konvansiyon dört ana seçeneği tanımlar - karşılıklı anlaşma ile, denizcinin ölümü durumunda, geminin ölümü veya denize elverişliliğinin sona ermesi durumunda ve mevcut Konvansiyon veya ulusal mevzuat uyarınca herhangi bir başka nedenle. Son nokta en kapsamlısıdır ve sözleşmenin feshi için yasal boşlukların varlığını ima eder.
